Not Defteri

İnsan Çiti Fahrettin Cüreklibatır    (a dergi, Mayıs — 1960) Beni orada buldular.. Çatlak yerlerine yemek kırıntıları dolmuş kaba bir tahta masanın üzerinde başım bükülmüş gülüyormuşum. Önce korkmuşlar onlar, eşikten güneşin her gün odama düştüğü ayni yerin içinden geçerek usul usul yaklaşmışlar bana. Ben ölmüşüm. «zavallı» demiş biri. Odada duvardan duvara, pencere kenarlarına gerili örümcek ağları üzerinde sineklerin bahtsız çırpınışları varmış. Döşemenin bazı yerlerinden vücutları boğum boğum kurtlar çıkıyor, öteye beriye atılmış yiyecek artıkları üzerinden bana doğru yürüyorlarmış. Tam döşemenin üzerindeki güneşe gelince acele ediyorlar, kuyruklarını kıvırıyor dönüyor gidip bir zaman rutubetli koyu yeşil suların duvar diplerinde biriktiği yerlerde dinleniyorlarmış. «zavallı» demişler birkaçı. Yüzlerini parçalayan koku dan kurtulmak için elleriyle korunmuşlar. Sıvalar arada bir korkunç bir yürek sesi gibi düşüyor, ondan başka bir ses duymuyorlarmış. Bir de san